Als je wil weten wat er komende week in de De Standaard verschijnt dan moet je blijkbaar de International Herald Tribune (IHT - The New York Times, global edition) er op nalezen. Vorige week verscheen er in de IHT een artikel over delirium waarin o.a. het verhaal van Justin Kaplan staat. Kaplan is een 84-jarige historicus en winnaar van de prestigieuze Pulitzer literatuurprijs in 1967. Hij werd ernstig delirant tijdens een longinfectie.
Voortbouwend op en naar aanleiding van het artikel in de IHT verscheen er dit weekend een paginagroot artikel in De Standaard over het onderwerp. Tevens met een getuigenis van een familielid en van een patiënt zelf.
Hoewel er de laatste jaren meer aandacht is voor het fenomeen delier bij ouderen, een frequent voorkomend syndroom bij voornamelijk (maar niet enkel!) gehospitaliseerde ouderen, wordt “wat verward zijn” bij de oudere patiënt nog teveel als normaal beschouwd. Een delier wordt nog steeds te weinig herkend door verpleegkundigen (en artsen), en ook de gevolgen ervan worden onderschat. Het is een ernstig, soms levensbedreigend, syndroom die een snelle en accurate behandeling vergt.
De liaisonteams geriatrie binnen de ziekenhuizen spelen hierin een belangrijke rol. Doe dus een beroep op hen!
Maar uiteindelijk is de zorg voor een delirante oudere een opdracht voor alle gezondheidswerkers. De verpleegkundige speelt daarbij, door zijn 24-uurs aanwezigheid, een cruciale rol.
Via opleiding probeert men de diverse gezondheidswerkers gevoeliger te maken voor dit thema zodat een delier vlugger door hen herkend wordt en zo sneller kan behandeld worden.
Maar ook de familie en de omgeving van de patiënt spelen hun rol in de herkenning van een delier. Daarom is het goed dat ook de media aandacht besteden aan dit onderwerp.
(Dit bericht verscheen ook op www.yeswecare.be )
* Klik hier voor het artikel uit de IHT (20/06/2010).
* Klik hier voor het artikel uit De Standaard (26/06/2010 – enkel toegankelijk voor abonnees DS).
zondag 27 juni 2010
Inzicht en diagnose is nog geen behandeling
Op 23 juni 2010 verscheen er in de International Herald Tribune (IHT) een hoopvol persartikel omtrent de diagnose van de ziekte van Alzheimer. Blijkbaar is er een scan-methode ontwikkeld om de plaques die voorkomen in de hersenen van mensen met de ziekte van Alzheimer te visualiseren. Zoals bij alle euforische berichten is het steeds afwachten wat de betekenis er van zal zijn voor de dagelijkse praktijk, maar er is hoop dat een diagnose “ziekte van Alzheimer” geen waarschijnlijkheidsdiagnose meer zal zijn in de toekomst.
Het correct vaststellen van een aandoening is één zaak, ze goed kunnen behandelen is een andere.
Omtrent de behandeling van de ziekte van Alzheimer verscheen er recent in The Economist (17/06/2010) een minder euforisch artikel. Ondanks de vele miljoenen Euro’s en Dollars die gespendeerd worden aan onderzoek, is er misschien wel steeds meer inzicht in de ziekte maar een effectieve behandeling zal zeker niet voor de eerste 10 à 15 jaar zijn. Een 10-tal jaar terug was men meer optimistisch omtrent een effectieve behandeling.
Ondertussen wordt door de vergrijzing het probleem steeds groter…. Dus de zorg voor personen met dementie is en blijft een maatschappelijke uitdaging, waarin, tot nu toe, de farmacologische behandeling een zeer beperkte rol speelt.
(Dit bericht verscheen ook op www.yeswecare.be )
* Klik hier voor het artikel uit The Economist.
* Klik hier voor het artikel uit de IHT.
Het correct vaststellen van een aandoening is één zaak, ze goed kunnen behandelen is een andere.
Omtrent de behandeling van de ziekte van Alzheimer verscheen er recent in The Economist (17/06/2010) een minder euforisch artikel. Ondanks de vele miljoenen Euro’s en Dollars die gespendeerd worden aan onderzoek, is er misschien wel steeds meer inzicht in de ziekte maar een effectieve behandeling zal zeker niet voor de eerste 10 à 15 jaar zijn. Een 10-tal jaar terug was men meer optimistisch omtrent een effectieve behandeling.
Ondertussen wordt door de vergrijzing het probleem steeds groter…. Dus de zorg voor personen met dementie is en blijft een maatschappelijke uitdaging, waarin, tot nu toe, de farmacologische behandeling een zeer beperkte rol speelt.
(Dit bericht verscheen ook op www.yeswecare.be )
* Klik hier voor het artikel uit The Economist.
* Klik hier voor het artikel uit de IHT.
donderdag 17 juni 2010
Nederland maakt euthanasieregels ruimer
maandag 14 juni 2010
Dum spiro, spero
Alea iacta est en de Vlaming is duidelijk geweest.
Naast de duidelijkheid van de uitslag zijn er nog een aantal voordelen aan de uitslag, o.a. het verlies van het MR en het FDF. De Brusselse francofone bourgeoisie is afgestraft geweest. De Mangains van deze wereld hebben het pleit verloren. Dit kan kansen bieden om België nu eindelijk eens te hervormen.
Door zijn grote overwinning heeft Bart De Wever, enerzijds, als hij het slim speelt, de mogelijkheid om een aantal toegevingen te doen. De aanhang is immers zo groot dat er wel eens een scherpslijper mag afvallen.
Anderzijds heeft hij een gesprekspartner aan Waalse kant, die voldoende macht en aanzien heeft om hervormingen te kunnen doordrukken. De PS is tenslotte ook de architect van het Marshallplan. En of je dat nu graag hoort als Vlaming of niet, het begint blijkbaar zijn vruchten af te werpen. Meer buitenlandse investeerders kiezen momenteel voor Wallonië dan Vlaanderen. En als we Guido Fonteyn mogen geloven beseft de PS dat ze nog meer uit het Marshallplan kunnen halen als Wallonië meer financiële autonomie (en verantwoordelijkheid) krijgt.
Dus wie weet…
Het is echter nog de vraag hoever madame Joëlle “non” Milquet zal willen gaan en of de geslagen CD&V niet teveel stokken in de wielen zal steken. Want deze partijen zullen we samen met de SPA en de groenen ook nodig hebben. Zeker als men het FDF buiten het spel wil houden.
Daarbij is een sociaaleconomische akkoord tussen rechts en links natuurlijk ook nog een zeer zware dobber.
Maar er is mij inziens nog een groter gevaar. De logistieke en personeelsproblemen die de overwinning van het NVA met zich meebrengt. Talloze nieuwe en absoluut onervaren mensen komen in het parlement. Er moeten 63 personeelsleden op zeer korte termijn aangeworven worden….
Het is dus de vraag of de partijstructuur van de NVA voldoende sterk is om de klus te kunnen klaren.
Niet onbelangrijk is dat zij binnen de Belgische staatstructuur (nog) geen politieke benoemingen konden doen. Af je dat nu goed vindt of niet, dit zal een nadeel zijn als ze met de diverse administraties moeten samenwerken.
Maar: Nil Volentibus Arduum
Succes Bart en Elio.
Dum spiro, spero
Naast de duidelijkheid van de uitslag zijn er nog een aantal voordelen aan de uitslag, o.a. het verlies van het MR en het FDF. De Brusselse francofone bourgeoisie is afgestraft geweest. De Mangains van deze wereld hebben het pleit verloren. Dit kan kansen bieden om België nu eindelijk eens te hervormen.
Door zijn grote overwinning heeft Bart De Wever, enerzijds, als hij het slim speelt, de mogelijkheid om een aantal toegevingen te doen. De aanhang is immers zo groot dat er wel eens een scherpslijper mag afvallen.
Anderzijds heeft hij een gesprekspartner aan Waalse kant, die voldoende macht en aanzien heeft om hervormingen te kunnen doordrukken. De PS is tenslotte ook de architect van het Marshallplan. En of je dat nu graag hoort als Vlaming of niet, het begint blijkbaar zijn vruchten af te werpen. Meer buitenlandse investeerders kiezen momenteel voor Wallonië dan Vlaanderen. En als we Guido Fonteyn mogen geloven beseft de PS dat ze nog meer uit het Marshallplan kunnen halen als Wallonië meer financiële autonomie (en verantwoordelijkheid) krijgt.
Dus wie weet…
Het is echter nog de vraag hoever madame Joëlle “non” Milquet zal willen gaan en of de geslagen CD&V niet teveel stokken in de wielen zal steken. Want deze partijen zullen we samen met de SPA en de groenen ook nodig hebben. Zeker als men het FDF buiten het spel wil houden.
Daarbij is een sociaaleconomische akkoord tussen rechts en links natuurlijk ook nog een zeer zware dobber.
Maar er is mij inziens nog een groter gevaar. De logistieke en personeelsproblemen die de overwinning van het NVA met zich meebrengt. Talloze nieuwe en absoluut onervaren mensen komen in het parlement. Er moeten 63 personeelsleden op zeer korte termijn aangeworven worden….
Het is dus de vraag of de partijstructuur van de NVA voldoende sterk is om de klus te kunnen klaren.
Niet onbelangrijk is dat zij binnen de Belgische staatstructuur (nog) geen politieke benoemingen konden doen. Af je dat nu goed vindt of niet, dit zal een nadeel zijn als ze met de diverse administraties moeten samenwerken.
Maar: Nil Volentibus Arduum
Succes Bart en Elio.
Dum spiro, spero
Abonneren op:
Posts (Atom)